“Quand il me prend dans ses bras, Il me parle tout bas, Je vois la vie en rose…“. Dit lied van Édith Piaf, opgenomen op 9 oktober 1946, resoneert al zeventig jaar in de straten van de wereld.
Net als het stokbrood of de Eiffeltoren behoort La Vie en Rose tot een toeristische beeldtaal van Frankrijk en zijn hoofdstad. Hieronder vindt u de Franse tekst en de Engelse vertaling, samen met informatie over de betekenis van het liedje.
La Vie en Rose: Franse tekst en Nederlandse vertaling
[Verse 1]Des yeux qui font baisser les miens
Ogen die lager gelegen zijn dan de mijne
Un rire qui se perd sur sa bouche
Een lach die verloren gaat op zijn mond
Voilà le portrait sans retouche
Hier is het portret zonder retouches
De l’homme auquel j’appartiens
Van de man aan wie ik toebehoor
Quand il me prend dans ses bras
Als hij me in zijn armen neemt
Qu’il me parle tout bas
Laat hem zachtjes tegen me spreken
Je vois la vie en rose
Ik zie het leven in het roze
Il me dit des mots d’amour
Hij vertelt me woorden van liefde
Des mots de tous les jours
Dagelijkse woorden
Et ça m’fait quelque chose
En het doet me iets
Il est entré dans mon cœur
Kwam mijn hart binnen
Une part de bonheur
Een deel van het geluk
Dont je connais la cause
Waarvan ik de oorzaak ken
C’est lui pour moi
Hij is het voor mij
Moi pour lui
Ik voor hem
Dans la vie
In het leven
Il me l’a dit
Hij vertelde me
L’a juré, pour la vie
Hij zwoer het, voor het leven
Et dès que je l’aperçois
En zodra ik hem zie
Alors je sens en moi
Dan voel ik me in mij
Mon cœur qui bat
Mijn kloppend hart
Des nuits d’amour à plus finir
Nachten van liefde die niet eindigen
Un grand bonheur, qui prend sa place
Een groot geluk, dat zijn plaats inneemt
Des ennuis des chagrins s’effacent
Verdriet, problemen vervagen
Heureux, heureux, à en mourir
Gelukkig, gelukkig, tot de dood
Quand il me prend dans ses bras
Als hij me in zijn armen neemt
Qu’il me parle tout bas
Laat hem zachtjes tegen me spreken
Je vois la vie en rose
Ik zie het leven in het roze
Il me dit des mots d’amour
Hij vertelt me woorden van liefde
Des mots de tous les jours
Dagelijkse woorden
Et ça m’fait quelque chose
En het doet me iets
Il est entré dans mon cœur
Kwam mijn hart binnen
Une part de bonheur
Een deel van het geluk
Dont je connais la cause
Waarvan ik de oorzaak ken
C’est lui pour moi
Hij is het voor mij
Moi pour lui
Ik voor hem
Dans la vie
In het leven
Il me l’a dit
Hij vertelde me
L’a juré, pour la vie
Hij zwoer het, voor het leven
Et dès que je l’aperçois
En zodra ik hem zie
Alors je sens en moi
Dan voel ik me in mij
Mon cœur qui bat
Mijn kloppend hart
Lalalalalala
Lalalalalala
Lalalala
La Vie en Rose: Betekenis en Verhaal van het Lied
Hoe wordt een liedje geboren? Soms in een collectieve creatie, waarvan niet alle deelnemers worden gecrediteerd. Voor “La Vie en Rose” is Edith Piaf de initiatiefnemer en de auteur met 80%, en moeten we ook Robert Chauvigny, Marianne Michel, Henri Contet, misschien Marguerite Monnot, en natuurlijk Louiguy noemen.
Er zijn verschillende elementen die het volledige verhaal van dit nummer vertellen:
- Piaf had een idee voor een melodie, die ze samen met haar dirigent, Robert Chauvigny, aan een concepttekst werkte.
- Enige tijd later vroeg Marianne Michel haar een liedje voor haar te schrijven. Piaf schetste een paar zinnen en zei: “de muziek is geschreven” en in de woorden die ze krabbelde is er “Quand je vois les choses en rose” (Als ik de dingen in het roze zie). Marianne Michel stelde haar toen voor: “… la vie en rose” (leven in het roze).
- Vervolgens heeft Henri Contet haar erop gewezen dat het voor de eerste zin noodzakelijk is om de oorzaak in te voeren, zodat de voortzetting coherent is. De oorzaak? Als hij me in zijn armen neemt…
Het lied is klaar, maar Edith is niet goedgekeurd door Sacem als componist, dus moest ze iemand vinden om de muziek te signeren. Marguerite Monnot, de eerste die benaderd wordt, weigert deze “onzin”, een andere componist ontwijkt, een aantal misschien, en het is uiteindelijk Louiguy die accepteert, dwingt en dwingt.
Op dit moment is hij een van Piafs “minderjarige” componisten. Dit maakt de versie die hij na de dood van Piaf zal geven enigszins ongeldig, door aan te geven dat ze dit lied enkele maanden voor de officiële datum van de ontmoeting met Marianne Michel hadden geschetst, en hij geeft een datum aan: de doop van zijn dochter.
Maar in dit geval zou Piaf hem waarschijnlijk eerst de handtekening hebben voorgesteld, vóór Marguerite Monnot. Louiguy’s late versie lijkt in de loop der jaren iets beter te zijn geworden, en hij heeft Edith’s versie tijdens zijn leven nooit ontkend.
Conclusie
Er zijn ongetwijfeld 3 delen van de waarheid. Dat van Louiguy: de muziek en enkele woorden werden geschetst op de dag van de doop van zijn dochter. Die van Piaf: Marianne Michel zou haar hebben aangemoedigd om de tekst af te maken. Die van de Contet: tijdens een eerste opzet is geen enkel liedje ooit perfect, en het retoucheren is vaak een collectief werk.
Deze verschillende versies nemen echter niet de creatie van “La Vie en Rose” van Piaf weg.
Sinds de creatie hebben ongeveer 500 artiesten het opgenomen voor meer dan 1950 versies van “La Vie en Rose”, zoals Louis Armstrong, in 1950, toen Marlène Dietrich, Diane Dufresne, Montand, Ute Lemper, Iggy Pop, Grace Jones, Emilie Simon, Lady Gaga en een paar anderen. Hier is de zeer beroemde versie van Louis Armstrong:
Als u enkele nieuwe Franse liedjes wilt ontdekken, kijk dan eens naar mijn artikel over beroemde Franse zangers!
Als u op zoek bent naar andere vertalingen van de liedjes van Édith Piaf, bekijk dan de tekst en de vertaling van Non, Je Ne Regrette Rien.
